ასაკობრივი შეზღუდვა: 12 წლამდე ბავშვები არ დაიშვებიან.
სპექტაკლის ხანგრძლივობა: 90 წუთი
"ჩემი გაზაფხულის შემოდგომა" არის ისტორია დიდი გულის მქონე პატარა ჩიტ ბორია გადაიზე. მოქმედება 40-იანი წლების ქუთაისში ვითარდება. მეარღნე ვარლამის სიკვდილის შემდეგ, ბორია ბებია დომნას ცხოვრებაში ერთადერთ იმედად რჩება. თავისდაუნებურად, ის ქურდობას იწყებს, უყვარდება მშვენიერი ნინელი და მრავალი სახიფათო თუ საინტერესო თავგადასავლის გმირი ხდება. ეს არის დროსა და სივრცის მიღმა არსებული, სიყვარულით, სინათლითა და სითბოთი სავსე ამბავი, რომელიც მაყურებელს რეზო გაბრიაძის ბავშვობის ქალაქის მოგონებებსა თუ ოცნებებში ამოგზაურებს.
"ხშირად მეკითხებიან, თუ რატომ ჰქვია ამ სპექტაკლს „ჩემი გაზაფხულის შემოდგომა“. მეორე მსოფლიო ომში საქართველომ 340 000 კაცი დაკარგა. მათ შორის ბევრი ჩემი მშობლიური ქალაქიდან ქუთაისიდან იყო. ომის შემდეგ ჩვენი ქალაქი სავსე იყო შავებში ჩაცმული დაქვრივებული ქალებითა და დაობლებული ბავშვებით. ამ დროს მეც ბავშვი ვიყავი და მიუხედავად ჩემს გარშემო არსებული დანაკარგისა და სევდისა ჩემი გული გაზაფხულით იყო სავსე, მაშინ, როდესაც უფროსების გულები გვიან შემოდგომას აევსო."
რეზო გაბრიაძე
სპექტაკლი "ჩემი გაზაფხულის შემოდგომა" 1983 წელს დაიდგა. მისი პრემიერით გაიხსნა თეატრის ახალი შენობა შავთელის #13-ში. "ჩემი გაზაფხულის შემოდგომა" რეზო გაბრიაძის ყველაზე პირადული სპექტაკლია, სადაც ის თავისი ბავშვობის ქალაქს, ქუთაისს იხსენებს, რომელიც პატარა ბიჭისთვის, მიუხედავად ომისშემდგომი რთული პერიოდისა, სითბოთი და სიყვარულით სავსე სამყაროს წარმოადგენდა. მილიციის უფროსი ვალტერ კაკაურიძე, ქალაქის მთავარი არქიტექტორი კორკიმელიძე, ექიმი მინოვიჩი - 40-იანი წლების ქუთაისის რეალური მცხოვრებლები რეზოს პიესის პერსონაჟებად იქცნენ. მაგრამ თხრობის მთავარ ცენტრად რჩება ბებია დომნა, რომელსაც რეზო გაბრიაძემ მიუძღვნა თავისი სპექტაკლი.
რეზო გაბრიაძე მუდმივად აგრძელებდა მუშაობას ამ სპექტაკლზე. 2002 წელს მან პიესა განმეორებით დადგა შვეიცარიაში, თეატრ VIDY-LAUSANNE-სთან თანამშრომლობი, დაამატა მას რამდენიმე სცენა და შექმნა ახალი სცენოგრაფია.
"ეს ტრაგიკული ისტორიაა, თუმცა ის სამოთხეში მომდევნო ცხოვრების შეხვედრით მთავრდება, რათა ხაზი გაუსვას დედამიწაზე სიცოცხლის ბუნებრივ ტანჯვას."
The New York Times